DENİZ GÖZLÜME

Bunca zaman bana anlatmaya çalıştığını,
kendimi bulduğumda anladım.
Herkesin mutlu olmak için başka bir yolu varmış,
Kendi yolumu çizdiğimde anladım..
Bir tek yaşanarak öğrenilirmiş hayat,
okuyarak dinleyerek değil..
Bildiklerini bana neden anlatmadığını,anladım..

Yüreğinde aşk olmadan geçen her gün kayıpmış,
Aşk peşinden neden yalınayak koştuğunu anladım..

Acı doruğa ulaştığında,
Gözyaşı gelmezmiş gözlerden,
neden hiç ağlamadığını anladım..
Ağlayanı güldürebilmek,
ağlayanla ağlamaktan daha değerliymiş,
Gözyaşımı kahkahaya çevirdiğinde anladım..

Bir insanı herhangi biri kırabilir,
ama bir tek, en çok sevdiği acıtabilirmiş.
Çok acıttığında anladım...
Fakat , hakkedermiş,
Sevilen onun için dökülen her damla gözyaşını,

Gözyaşlarıyla birlikte,
sevinçler terkettiğinde anladım..

Yalan söylemek değil

Gerçeği gizlemekmiş marifet,
Yüreğini elime koyduğunda anladım..

"Sana ihtiyacım var , gel ! "
diyebilmekmiş güçlü olmak,
Bana "git " dediğinde ,
"Kalmak istiyorum "
diyebilmekmiş sevmek,
Git dediklerinde gittiğimde anladım..

Sana sevgim şımarık bir çocukmuş,
her düştüğünde zırıl zırıl ağlayan,
Büyüyüp bana sımsıkı sarıldığında anladım..
Özürü dinlemek değil,

"affet beni " diye haykırmak istemekmiş,
PİŞMAN OLMAK,
Gerçekten pişman olduğumda anladım..


ve GURUR,
Kaybedenlerin,
acizlerin maskesiymiş,
Sevgi dolu yüreklerin gururu olmazmış,
Yüreğimde sevgi bulduğumda anladım...


Ölürcesine isteyen beklemez,
sadece umut edermiş bir gün affedilmeyi,
Beni affetmeni ölürcesine istediğimde anladım..

Sevgi emekmiş,
Emek ise vazgeçmeyecek,
ama özgür bırakacak kadar SEVMEKMİŞ..

Böyle SEVDİM SENİ..


Ben;

Seni kocaman bir yürekle sevdim.

Gözlerim değil,
yüreğimdi seni gören.
Sen damarlarımdaki kana karışıp,
geldin oturdun yüreğime.
Bir başka yerde olamazdın zaten.

Sen,
benim en değerli yerimde,
yüreğimde olmalıydın,
orada kalmalıydın.


Çok aşkı ev sahipliği yapan bu yürek,
ilk kez bu kadar kolay kabullendi seni.
Herhangi bir konuk değildin artık.
Bu yüzden ne ağırlama faslı vardı,
ne de uğurlama.
O yüreğin gerçek sahibiydin.
Şimdi sonbahar,
kışa giriyoruz ya..

Ben dört mevsim baharı yaşadım seninle.

Çiçek çiçek açtın yüreğimde.
Gökkuşağı zayıf kaldı,
senin renklerin karşısında.
Taze bir yaprak gibi yeşildin.
Açelyaydın pembeliğinle.

Üzerine çiğ taneleri düşmüş sarı güldün.
Kırmızıydın bir ateş gibi.
Ve maviydin..
En çok bu renkle anmayı sevdim seni.
Denize tutkundum,
Denizi sensiz,
Seni de denizsiz düşünemedim,
Seni severken dünyayı da sevdim ben,
insanları da...
Kendime bile dar gelirken,
içinde herkese yer olan,
bir hayatın sahibiydim artık.

En Kızgın ,
en tahammülsüz olduğum anlarda bile,
seni düşünmek yetti bana.
İçimdeki sevinç yüzüme yansıdı,
güldüm.
Beni öylesine güldüren senin sevgindi
ve ben kaygısız,
içten gülüşün ne demek olduğunu,
nasıl güzel bir şey olduğunu anladım seninle...

Her şeye rağmen sevdim seni.
Güçlüydüm ve aşamayacağım hiç bir zorluk yoktu.
Koca bir kentte,
koca bir ülkeye kafa tutabilirdim.
Sen elinden tuttuğunda,
Patlamaya hazır,
bir volkan gibi hissederdim kendimi.

Menzil sendin
ve ben o menzile ulaşmak için,
önüme çıkan her şeyi yok edebilirdim.
sana ulaşmamı engelleyecek her şeyi eritirdim,
kül ederdim.
sana ulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm.
ve o göle bir tek sen girebilirdin.


Sevdim ve hayrandım da..
Her halin çekti beni.
Duruşunu, bakışını,
gülmeni,kızmanı,
şaşkınlığını, kurnazlığını,
çocukluğunu,

olgunluğunu sevdim.
Sesini de sevdim suskunluğunu da.

Küçük oyunlarını, kaprislerini,
sitemlerini, dengesizliklerini,

korkularını sevdim.
Seni ve o doyumsuz sevdanı,
uçarı sevdanı anlatacak,
kelime bulamadım çoğu zaman.
sığmadın cümlelere
ve hiç bir cümle seni,
yeterince tarif edecek kadar derin olmadı,

SENİ SEVERKEN YORULMADIM
ÇÜNKİ SEN YAŞAM KAYNAĞIMDIN
HER GÜN YENİLENDİM
SENİNLE ÇOĞALDIM,
BÜYÜDÜM
EKSİKSİZ KALAN NEYİM VARSA TAMAMLADIN
SEVDİM İŞTE ÖTESİ YOK...

CAN DÜNDAR