Yaşamın her dönemi,
Sırtımda ağır yükler,
Gülüşlerimde ağladım hep..
Avuçlarımda sakladım sevinçlerimi..
Yaşamın bir kıyısına tutunmuş,
Düşme korkularıyla..
Kurduklarım hep,
Hayâlin kırıklarıydı..
Yıllar acımasız,
Yıllar son sürat..
Astım umutlarımı,
En yakın ağaçlara..
Günü geldiğinde
Uzanabileceğim..
Ben mi kısaldım,
Ağaçlar mı uzadı yoksa ?
Anlayamadım...
Tüm olmazları ,
Ben mi çekiyordum üstüme ?
Yoksa,
İşin kuralı mı farklıydı.?
Yanlış mı öğrenmiştim sevmeyi ?
Sevmek,
Vurup kaçmakmıydı yoksa ?
Hüzün gözlerimde asılı kaldı..
Baktığım aynalarda bile yoktum
Hayatı ben omuzladım,
Onlar yaşadı, ben yaşattım hep..
Ben,
Ben demedim hiç ..
Talan edildim, yağmalandım hep..
Şimdi;
Geriye baktım..
Ezilmişim ya...
Üzülmüşüm ya..
Örselenmişim ya..
Yaşamamış, yaşatmışım hep.
Gülüşlerimle ağlamış,
Avuçlarımda saklamışım sevinçlerimi..
Açınca uçuvermiş...
Blogda Ara
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder