BIR AYRILIGIN ANATOMISI

"Insanlarin birbirini tanimasi için en iyi zaman, ayrilmalarina en yakin zamandir", der Dostoyevski...
Veda acisi, kabugunu soyar insanin; yildizini kaziyip çirilçiplak ortaya serer.Birlikteligin örttügü tüm kusurlari ayrilik sergiler.Bir ayrilik arifesinde helallesilir ve o an hakiki tabiatlariyla yüzlesilir."Ölene kadar" diye söz verilmistir, ama "ölüm yolunda" baska tercihler belirmistir.
Kararsiz prensesin vicdani azap çekerken 7 cücelerin somurtkani "aklini basina al" diye fisildar kulagina; haytasi ise "kalbinin sesini dinle" diye cekistirir eteginden.Hep hayran bakan gözlere, hatalar takilmaya baslar."Ama"yla biter alelade iltifat cümleleri: "Sen iyi bir insansın, ama arkadaşların kötü","Seni seviyorum, ama bu iliskide mutlu degilim", "Ben baska türlü bir beraberlik düslemistim" vs..vs..Sonra gelsin uykusuz geceler... Bir türlü karar verememeler...Ruhen gidip gelmeler..."Hele biraz daha zaman geçsin" diye nikâh ertelemeler...
Birlikteymis gibi yaparken, sevecek baska yüzler, yüzecek baska denizler kollamalar..
"Aslinda bütün bunlar bizim iyiligimiz için"e kendini kandirmalar.Sonrasi hep ayni: Bekleyenin "Hani sonbaharda bulusacaktik.Hazan geldi geçti, sen gelmez oldun" sizlanmalari...
Bekletenin "Geliyorum az kaldi" oyalamalari...
Bittigini bile bile isi uzatmalar; söyleyemedikçe hepten bataga saplanmalar...
Terke makul bir gerekçe ararken hepten çarsafa dolanmalar...
Veda konusmasinda süslü iltifat cümlelerinin arasina, o cümleleri hiçlestiren mayinlar serpistirmeler...Üzgün görünmeler... Bagis dilenmeler... "...ama kaçinilmazdi" demeler...
"Sözünden caydin" yakinmalarini "Sen de eski sen degilsin. Degismissin" diye gögüslemeler...Asıl kendinin degistigini bilmezden gelmeler...
Ve son sahne:Terk edenin o mahçup "Gönlüm baskasinda" itirafina karsilik terk edilenin kırık çalımı:"ugurlar olsun! Ben yoluma devam ediyorum".
İhanetler hep böyledir: Ilki, bir yenisine gebedir; ikincisi daha az aci verir.
Ondan sonra dur durak yoktur: Güvenilmez asIk, sevdikçe kiran, gezdikçe ardinda bir kirik kalpler mezarligi birakan bir dervise döner.Artik acilara hapsolmustur.
Bulusmak istedikçe ayrilacak, birlesmeye çalistikça parçalanacak, sonunda terk ettiklerinin "ah"i tutup terk edildiginde mukadder yalnizligina kapanacaktir.

Nisetchie (ÇALAN:Can Dündar)